Bu akşam Sinema Yerli’de Cem Yılmaz’ın en kişisel filmi: Hokkabaz sadece güldürmez, yürek burkandır ve Tuncel Kurtiz unutulmaz

Hokkabaz, Cem Yılmaz, Tuncel Kurtiz, Mazhar Alanson… Bu isimlerin yan yana geldiği bir filmi televizyonda yakalamak hâlâ ayrı bir keyif. Hele ki bu akşam Sinema Yerli’de saat 22:00’de karşımıza çıkınca, cuma gecesi programı kendiliğinden şekillenmiş oluyor. 2006 yapımı bu yol filmi–dram komedisi, Türk sinemasının 2000’ler dönemindeki en karakteristik işlerinden biri; hem duygusal hem komik hem de hafifçe hüzün kokan o benzersiz tonuyla hâlâ hatırlanan bir yapım.

Bu Akşam Ne İzliyoruz? Bir Baba–Oğul Yolculuğunun Türk Sinemasındaki En Narin Örneklerinden Biri

Hokkabaz basit bir Cem Yılmaz filmi değil; hatta çoğu seyircinin yıllar içinde benimsediği üzere, onun filmografisinde daha kişisel bir yerde duruyor. Evet, mizah var, numaralar var, gösteri var; ama hikâyenin özü, hepimizin bir yerlerden tanıdığı ağır bir meseleye dayanıyor: Babadan onay görme isteği. İskender karakteri, sahnede insanları “kandıran”, fakat özel hayatında babası tarafından bir türlü ciddiye alınmayan bir adam. Bu çatışma, filmin neredeyse tüm duygusunu taşıyor ve o yolculuk boyunca yavaş yavaş kabuk değiştiriyor.

Cem Yılmaz’ın hem yazıp hem oynadığı İskender, büyüme sancıları bitmeyen yetişkin bir çocuk gibi. Tuncel Kurtiz’in Sait karakteri ise Türk sinemasındaki o köklü, otoriter, bir yandan da kalbi yumuşak baba arketipinin modern yorumu. Aradaki gerilim ise ne abartılı ne melodramatik; daha çok gerçek hayatta rastlayacağınız türden kırıcı ama tanıdık bir gerginlik. Film, bu çatışmayı anlatırken mizahı ve dramı incelikli şekilde harmanlıyor.

Mazhar Alanson’ın Maradona karakteri de filmin gizli kahramanlarından biri. Hem İskender’in vicdanı gibi hem de seyircinin nefes aldığı güvenli liman. Özgü Namal’ın filmdeki varlığı ise atmosferi yumuşatan, turne yolculuğunun tekdüzeliğini kıran bir dokunuş. Hokkabaz’ın oyuncu kadrosu, ton olarak birbirinden uzak karakterleri çok doğal bir bütünlük içinde buluşturuyor.

Hokkabaz’ın Türk Sinemasındaki Yeri ve Kültürel Etkisi

2000’ler Türk sineması dendiğinde, gişe rekorları kıran büyük komedilerin yanında daha duygusal ve kişisel işler de ortaya çıkmaya başlamıştı. Hokkabaz tam bu dönemin ortasında, hibrit bir tür olarak yükseldi: hem ticari sinemanın dikkatini çekti, hem eleştirmenleri “Cem Yılmaz sadece güldürmez, anlatır da” dedirten bir çizgiye taşıdı. Bugün hâlâ G.O.R.A., A.R.O.G. veya Yahşi Batı kadar yüksek sesli anılmamasının nedeni, belki de filmdeki sessiz sızı; ama sevenleri için bu, Cem Yılmaz’ın en karakterli işlerinden biri.

BKM’nin 2000’lerde yerli sinemanın tonunu belirleyen işlerinden biri olarak anılması da tesadüf değil. Hokkabaz, popüler oyuncu kadrosu ve gişe beklentisine rağmen anlatısını yüzeyde tutmamayı seçen bir film. Bu da onu yıllar geçtikçe daha iyi hatırlanan, belki de yaş aldıkça daha çok anlam kazanan bir yapım hâline getiriyor.

Tuncel Kurtiz’in performansı özellikle hatırlanmaya değer. Sait karakterinin öfkesinde naiflik, soğukluğunda bir kırılganlık var. Özellikle final bölümlerindeki duygusal çözülme, film bittiğinde bile yüzeyde kalan bir tat bırakıyor. Kurtiz’in Türk sinemasındaki mirasına bakıldığında, Hokkabaz belki başköşede durmuyor ama onun çok yönlülüğünü gösteren işlerden biri olarak hafızada.

Ünal Silver’ın filmdeki küçük rolü bile özellikle anılıyor; bu da yapımın yan karakterlerinin bile hafızaya kazınacak kadar iyi işlendiğini gösteriyor.

Bu Akşam İzlemeden Önce Bilmek İyi Olur

• Hokkabaz bir “yüksek tempolu komedi” değil; daha sakin, daha olgun, yer yer buruk bir yol filmi.
• İlişkiler ve aile teması öne çıkıyor; özellikle baba–oğul dinamikleri güçlü şekilde hissediliyor.
• Film, sihir numaraları ve illüzyon fikrini dramatik bir mecaz olarak kullandığı için sembolik okumalara açık.

Bu nedenle filmi televizyonda ilk kez izleyeceksen hafif bir beklenti ayarı yapmak iyi olabilir. Eğer daha önce izlediysen, muhtemelen yıllar içinde zihninde değişen tonunu fark edeceksin—Hokkabaz yaş aldıkça daha tatlı gelen filmlerden.

Bu Gece İçin Güzel Bir Eşlik

Film atmosferi gereği sonbahar–kış mevsimine çok yakışıyor; sıcak bir içecek eşliğinde ideal bir cuma gece filmi.

Diyaloglar sade ama sahnelerin duygusu güçlü; telefonla uğraşırken kaçırılacak detaylar var.

Sinema Yerli’nin 22:00 kuşağı bugün gerçekten güzel bir seçim yapmış. Hokkabaz yıllar içinde sessiz bir favori hâline geldi; gösterişli olmayan ama etkisi kalıcı bir film. Bu akşam ekrana takılmak için nostaljik, duygusal ve samimi bir şey arıyorsan, yerli sinemanın bu özel yol hikâyesine yeniden bir şans vermek iyi gelebilir.